Wprowadzenie

To zarówno błogosławieństwo, jak i przekleństwo, że rynek proxy jest tak bogaty w różne typy. Istnieje proxy dla prawie każdego przypadku użycia, ale to również sprawia, że proces zakupu jest niepotrzebnie trudny. Powodem takiej różnorodności jest to, że wraz z każdą nową metodą łączenia się z Internetem, pojawia się nowy sposób na skonfigurowanie proxy.

IPv6 to najnowszy standard protokołu internetowego. Większość serwerów internetowych jeszcze go nie przyjęła, ale możemy już kupić serwer proxy oparty na nim. Czym są te serwery proxy i czy powinieneś zacząć je kupować, to pytania, na które odpowiem w tym artykule.

Czym są adresy IP?

Zanim zanurzymy się głębiej, omówmy kilka podstaw. IP to skrót od "Internet Protocol" i mówiąc najprościej, jest to zestaw reguł używanych przez urządzenia do komunikowania się między sobą w sieciach. Podstawową ideą jest umożliwienie urządzeniom wysyłania pakietów danych, które mogą być żądaniami lub odpowiedziami.

Urządzenie, takie jak smartfon, może wysłać żądanie do serwera, a następnie serwer może, ale nie musi, odpowiedzieć wymaganymi danymi. Jeśli serwer odpowie zgodnie z potrzebami, na urządzeniu zostanie uruchomiona strona internetowa, wideo lub inna usługa internetowa. Teraz serwer może otrzymywać miliony takich żądań i potrzebuje sposobu na identyfikację urządzeń, aby je obsłużyć.

Dlatego właśnie protokół internetowy wymaga, aby każde urządzenie posiadało adres IP - unikalny ciąg znaków, który je identyfikuje. Każdy modem, smartfon, komputer lub telewizor będzie miał adres IP, o ile będzie mógł łączyć się z Internetem.

Aby zapewnić, że żadne dwa urządzenia nie mają tego samego adresu IP, każdy ciąg znaków jest powiązany z lokalizacją geograficzną i przypisany przez dostawców usług internetowych (ISP). Są one z kolei regulowane przez międzynarodowe organy, takie jak The Internet Assigned Numbers Authority (IANA).

Problem polega na tym, że specjaliści zauważyli już w latach 90-tych, że zabraknie nam adresów IP. Bez odpowiedniego sposobu na identyfikację i lokalizację każdego urządzenia, Internet nie mógłby funkcjonować. Trzeba było coś z tym zrobić i tak narodziły się wersje protokołu internetowego.

Wersje protokołu internetowego

Pierwsze trzy wersje Internetu nie były publicznie dostępne. Zostały one wynalezione przez ojców Internetu - Vinta Cerfa i Boba Kahna - w latach 70. na potrzeby amerykańskiego wojska.

Pierwsze wersje nie musiały obsługiwać wielu urządzeń, więc problem przydzielania milionów adresów IP nie był problemem. Wersje te nie zostały udostępnione publicznie i były wykorzystywane wyłącznie do celów badawczych.

IPv4 był pierwszą wersją, która została udostępniona publicznie. Wykorzystuje ona 32 bity do tworzenia unikalnych adresów, co w praktyce umożliwia wygenerowanie 4,3 miliarda adresów IP. Oto jak wygląda adres IPv4:

01.102.103.104.

Chociaż cztery miliardy mogą wydawać się dużą liczbą, to tak nie jest i do 2011 roku ostatnie nieprzydzielone adresy IPV4 zostały wykorzystane. Nie oznacza to, że żadne nowe połączenia z Internetem nie były możliwe, po prostu jeśli jest to IPv4, jest to adres ponownie wykorzystany.

Po kilku nieudanych próbach z IPv5, które później dały początek połączeniu VoIP Voice over IP, narodził się IPv6. Dał on możliwość przypisania niewyobrażalnej liczby 340 miliardów unikalnych adresów IP.

Aby spojrzeć na to z innej perspektywy, każdy atom w Układzie Słonecznym mógłby mieć przypisany adres IPv6. Powodem jest to, że format ten wykorzystuje sprytną 128-bitową kombinację różnych znaków, a nie tylko liczb. Oto jak to wygląda:

2001:db8:3333:4444:5555:6666:7777:8888

Jak wersja protokołu internetowego wpływa na serwery proxy?

Morał z tej historii jest taki, że nigdy nie zabraknie nam adresów IP, ale dlaczego użytkownik proxy miałby się tym przejmować? Nie ma żadnej zmiany po stronie użytkownika, a tylko około jedna trzecia urządzeń przyjęła IPv6.

Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy pamiętać, dlaczego w ogóle używamy serwerów proxy - dla anonimowości i bezpieczeństwa. Liczba adresów IPv6 rośnie wykładniczo, a jeśli chcesz się ukryć, lepiej zrobić to w większym tłumie. Dokładnie to można osiągnąć dzięki serwerom proxy IPv6.

Oczywiście liczba użytkowników nadal nie jest na korzyść IPv6, więc nie zalecałbym całkowitego przejścia na IPv6. Jeśli zarządzasz dużą pulą serwerów proxy, najlepszą strategią jest mieszanie serwerów proxy IPv6 proporcjonalnie do bazy użytkowników Internetu. Tak więc, na razie należy dążyć do posiadania trzech serwerów proxy IPv6 na każde dziesięć serwerów IPv4.

Pozwoli to również uniknąć jednej z głównych wad serwerów proxy IPv6. Niektóre strony internetowe wciąż nie obsługują tego najnowszego protokołu. Jeśli masz pulę proxy, która używa wyłącznie IPv6, mogą wystąpić problemy z kompatybilnością. Kwestia ta jest bardziej teoretyczna, ponieważ większość dostawców usług internetowych ustanawia również obejście połączenia z IPv4.

Wciąż jednak dobrze jest mieć własne rozwiązanie na wypadek, gdyby serwery DNS dostawcy lub ISP nie działały. Ryzyko teoretycznej niekompatybilności jest całkowicie tego warte, jeśli zależy ci na tym, aby twój adres IP był nowy.

W przypadku serwera proxy IPv6 istnieje większa szansa na uzyskanie połączenia, które nigdy wcześniej nie było używane lub przynajmniej było używane oszczędnie. Dostawcy często określają je jako "dziewicze" lub "świeże" proxy w celach marketingowych. Brzmi to jak chwyt marketingowy i tak jest w przypadku serwerów proxy IPv4.

Uzyskanie nowych serwerów proxy z IPv4 jest prawie niemożliwe, ponieważ każda możliwa kombinacja została już wykorzystana. Istnieją pewne nieużywane rejestry IPv4, ale są one prawie niemożliwe do uzyskania, chyba że jesteś z rządu. Z drugiej strony, proxy IPv6 są prawie gwarantowane jako nowe.

Zakończenie

Jeśli masz już dużą pulę serwerów proxy IPv4, nie ma potrzeby ich porzucania i przechodzenia na serwery IPv6. Jeśli jednak dopiero zaczynasz budować nową pulę lub chcesz dodać kilka nowych adresów IP do miksu, nie ma lepszej opcji niż IPv6.